Koop en lees de gedichtenbundel In de zon, omdat…

1. ….je dan begrijpt welke gevoelens je allemaal “gratis” krijgt na misbruik of mishandeling

2. ….de woorden erin je kunnen raken en je bij je gevoel brengen

3. ….je meer te weten komt over wat trauma met je meedragen is

4. ….je wilt geloven dat er hoop is op herstel

5. …je inzicht krijgt in welke toppen en dalen er zitten in de weg naar herstel

6. ….je “in het hoofd” van een survivor wilt kijken

7. ….je eerlijkheid en oprechtheid leest in mijn woorden

8. ….je de bundel aan iemand cadeau kunt doen waarmee je bijvoorbeeld zegt: ik zie jou, ik geloof je en sta naast je!

9. ….je (als hulpverlener) het boek aan een jongere uit kunt lenen als je vermoedens hebt van seksueel misbruik of mishandeling

10. ….je zo bijdraagt aan inzicht en het onderwerp bespreekbaar kunt maken in plaats van dat het een taboe is

Mijn verhaal is er een van de velen. Ik ben iemand die het vanuit mijn hart heeft opgeschreven in dichtvorm.

Daarom: lees mijn woorden. Onderwijs jezelf. Voel. Begrijp. Leer. Kijk die donkere kant van de mens in de ogen.

Vele verhalen zijn nog schrijnender dan de mijne. Sommigen gaan je voorstellingsvermogen te boven.

Maar het gebeurt, in alle gradaties, recht onder onze neus, recht achter die voordeur, ergens in het donker. Dus sluit alsjeblieft je ogen niet….

Zoals ook Manon Uphoff benadrukt in een interview met de Volkskrant gepubliceerd op 20 december 2019:

Jij draagt alles in je wat wij als samenleving afwijzen. Jij bent de drager van het taboe. Alles wat we vies en naar en verrot vinden, hoort bij jou. Daar willen wij niks mee te maken hebben, want het is zooo verschrikkelijk erg.

Dat geheim en taboe waar de samenleving zich geen raad mee weet. We gaan het er godverdomme over hébben.

En dat is wat ik probeer te doen. Er aandacht voor blijven vragen. Dat is zó belangrijk!

Dus: heb ik gauw een bestelling van mijn bundel van je binnen?

Bestel mijn gedichtenbundel In de zon hier

Als je er nu 1 bestelt, krijg je er nog een extraatje bij. Wil je daarnaast dat de bundel gesigneerd wordt? Laat het me dan even weten via het contactformulier.

Groei is… het ene moment vol vertrouwen 2 stappen vooruit, het andere moment weer een stap achteruit.

Grenzen verleggen en 2 stappen vooruit

Sinds oktober vorig jaar doe ik aan de vechtsport Krav Maga. Deze sport komt uit Israël en is bedoeld om te leren om jezelf te kunnen verdedigen als je wordt aangevallen (op straat). Maar eigenlijk gaat het voor mij om zelfvertrouwen krijgen en hebben, grenzen verleggen en zelfwaardering. Ik leer dat het spannend is en mijn eigen “ik wil die ander geen pijn doen” blokkade me blokkeert. Ik het toch probeer. En dan het succes vier van 1x goed doen en veel succesvolle oefenmomenten hebben tijdens een les. Dat is 2 stappen vooruit zetten.

Heel eerlijk: het idee dat je je (als vrouw) alleen kan worden aangevallen op straat of in een publieke ruimte, daar ben ik het niet echt mee eens. Thuis en in familiare kring is vaak veel bedreigender. Zie dan daarin maar eens ‘terug te vechten’…. En dan heb ik het nog niet eens over de bevriezing die optreedt en heel normaal is.

Grenzen verleggen en 2 stappen vooruit

Vorige week had ik een bijzondere ontmoeting: ik was in gesprek met een jongerenwerker over signalering van seksueel geweld bij jongeren. Ik heb hierover al een bericht geplaatst op diverse social media. Van te voren niet gedacht hoe bevrijdend en helend het was om te delen hoe ik zou willen dat ik als jongere benaderd zou zijn geworden om dit onderwerp bespreekbaar te maken. Zinnen als “geef de stille een stem” en “als jij het niet vraagt, zeg ik niets…” kwamen voorbij. Over hoe groot je eenzaamheid is en hoe fijn het is als die doorbroken wordt. Dat er een ander aandacht voor jou en je verhaal heeft. Ons gesprek krijgt nog een vervolg, hoe en wat daar kan ik nu nog niets over zeggen, simpelweg omdat dat nog niet bekend is.

Grenzen verleggen en 2 stappen vooruit

Internationale Vrouwendag. Ik ga naar de lokale bijeenkomst die is georganiseerd. Vol met muziek, dans en gesprekken. In gesprek met een aantal vrouwen laat ik het mogelijkheid dat ik een gedichtenbundel heb geschreven en hij op die bijeenkomst te koop is niet voorbij gaan. Dat voelt goed, grenzen verleggen en in gesprek gaan!

Grenzen verleggen en 1 stap achteruit

Grenzen willen verleggen maar het op het moment niet kunnen, omdat er bevriezing optreedt. En ik dus niets zeg en de tijd doortikt tot het moment voorbij is. Praten over je eigen ervaringen en kwetsbaar zijn in een situatie is niet altijd gemakkelijk. Ik probeer het te accepteren dat het zo soms is en er ook genoeg momenten zijn dat ik wel kan en durf te delen.

Groei is dit allemaal. Soms dus stappen voorwaarts, maar ook achteruit. Wetende dat elke stap of elke niet gezette stap me iets leert en inzicht geeft.

Durf jij het gesprek aan te gaan over dit taboeonderwerp?

P.S. Zou je ook mijn nieuwsbrief willen ontvangen? Schrijf je via de roze button “nieuwsbrief” links in het scherm van de website. Volgen via social media kan ook altijd natuurlijk 🙂

Laatst realiseerde ik me dat het belangrijk is dat mensen die mijn blog lezen en hulp nodig hebben weten waar ze terecht kunnen. Zo wist ik zelf pas geleden van het bestaan van 16 Centra Seksueel Geweld verspreid over het hele land. Daarom dit informatieve blog.

Centrum Seksueel Geweld

Centrum Seksueel Geweld

(via de link hierboven kom je op de website van het CSG terecht)

Welkom bij het Centrum Seksueel Geweld. Ben jij kortgeleden aangerand of verkracht? Heb jij hulp nodig of zit je met vragen? Wij kunnen je helpen en staan dag en nacht voor je klaar. We zijn 24/7 bereikbaar op het telefoonnummer

0800-0188 (gratis nummer, 24u per dag bereikbaar)

Bel dit nummer en wij zorgen dat je bij een centrum dichtbij jou in de buurt terechtkunt. Het is belangrijk dat je je snel na de aanranding of verkrachting bij ons meldt, zodat wij jou zo goed mogelijk kunnen helpen. Alles wat je met ons bespreekt, is vertrouwelijk.

Bij het Centrum Seksueel Geweld werkt een team van artsen, verpleegkundigen, politie, psychologen, maatschappelijk werkers en seksuologen samen om slachtoffers van aanranding en verkrachting specialistische zorg te geven.

Bij voorkeur geven wij binnen zeven dagen professionele hulp, omdat dit de kans op medische en psychische problemen aanzienlijk verkleint. Ook heeft de politie veel meer kans om een dader te vinden, als er binnen een week sporenonderzoek wordt gedaan.”

Niet alleen bij een verkrachting of seksueel misbruik dat kort geleden heeft plaatsgevonden, kun je bij het Centrum Seksueel Geweld terecht. Ook als het seksueel misbruik langer geleden is, kunnen zij hulp bieden.

Familie en vrienden van iemand die seksueel misbruikt is

Is iemand uit uw omgeving het slachtoffer van seksueel misbruik? Ook u kan bellen met het Centrum Seksueel Geweld via 0800-0188. Het Centrum Seksueel Geweld kan familie en vrienden die zich zorgen maken advies geven.

Ik had wel willen zingen van blijdschap: ik heb een fotoshoot gewonnen!!
Vorige week woensdag 19 oktober was het zover. Ik had een prachtige jurk op de kop getikt, een prachtig paard geleend van m’n paardenles & de kapper had m’n haren mooi gemaakt. Bovendien was het heerlijk zonnig en droog weer.

Wat was het een bijzondere ervaring om gefotografeerd te worden en te merken dat ik daar heel erg van genoot. Niet omdat ik de perfecte foto’s wilden (die overigens niet perfect zijn), maar omdat ik genoot van het gegeven dat al het voorwerk daar samenkwam.

Ik voelde me oprecht mooi én gegroeid in het mezelf dit gunnen. Ik ergerde me geeneens aan de lusjes van de jurk die steeds uitstaken en ik steeds wegstopte. Nouja achteraf toen ik hoorde dat op heel veel foto’s die lusjes te zien zijn, werd ik even geïrriteerd. Tot ik dat opmerkte en iets anders kon denken: laat het maar zijn zo. Niets is perfect en dat wil ik juist uitstralen.
Je mag er zijn met je mooie licht én je donkere stukken. Dus die niet perfecte foto is juist perfect.

Wat een mooie reis was dat, zo kunnen voelen hoe ik gegroeid ben in mezelf waarderen met een fotoshoot als resultaat. Dank aan @forisfotografie voor de mooie foto’s, je interesse in mijn bedrijf én de moeite om helemaal naar het zuiden te rijden voor mijn fotoshoot.
Binnenkort zijn de foto’s te vinden op mijn website en wellicht ook op social media. De foto bij dit blog is gemaakt met een telefoon, ik heb de foto’s van de fotografe nog niet ontvangen.

De les van deze dag: waarderen en meegaan in hoe dingen zich ontvouwen, die niet perfecte foto is juist perfect.

P.S. De reden dat ik nu pas deel over die mooie inzichtelijke dag is vanwege energiegebrek. Tegenwoordig luister ik dan daar naar en geef mezelf wat ik dan nodig heb. Ik deel sowieso pas als ik voel dat het goed voelt. Dat is mijn graadmeter.

Het thema van een van de dagen van afgelopen week was SAMEN.

In de ochtend had ik een kennismaking met andere collega’s die nieuw zijn. We deden opdrachten om elkaar beter te leren kennen. In 2 teams beantwoordden we vragen over gemeenschappelijke dingen die we vooraf aan deze dag hadden ingevuld in een vragenlijst. Vragen die voorbij kwamen:
Wat wilde je als kind worden? Ben je een ochtend- of avondmens? Wat is je favoriete manier van vakantie vieren? Doe je aan sport? Gebruik jij meer je linker- of rechterhersenhelft?

Het was interessant om te zien hoe we SAMENwerkten met elkaar om de vragen over de scores van gemeenschappelijkheid bij de verschillende vragen te beantwoorden. Dat gold ook voor de volgende opdrachten die we vervolgens deden.

In de middag had ik mijn wekelijkse paardenles. Ja, je leest het goed: paardenles en géén paardrijles. Ik leer eerst alles over o.a. de anatomie van paarden en wandel met ze en doe oefeningen. Alles om stap voor stap te leren SAMEN te werken en zijn met het paard. Vanuit vertrouwen en geduld. Zodat het uiteindelijk een keer zo zal zijn dat ik op de rug van dat paard zit. Vanuit SAMEN deden we de oefeningen. Hield ik mijn pas in om tegelijk te lopen met het paard. Dreef ik het paard om wat harder te gaan lopen en deed het zelf ook. Leerde ik hoe ik met mijn eigen energie het paard tot stilstand kon laten komen.

In de avond had ik afgesproken met een vriendin om SAMEN te eten en delen. Dat was erg fijn om verbinding te voelen tussen ons en te delen met elkaar.

Nu denk je misschien, wat heeft dit te maken met mijn blogs?
Wil je ook met mij SAMEN een verbinding aangaan en delen wat je wilt in een veilige setting?

Er is een mogelijkheid om in een fijne ruimte of buiten af te spreken. Ik nodig je uit om contact op te nemen via info@indezon.nu of 0683906339.

Tot snel SAMEN!

Liefs, Ingrid
#samen #delen #seksueelmisbruik #helen #verbinding

Donderdag 19-5-2022. Ik rijd helemaal naar Sliedrecht voor de boekpresentatie van het boek Kracht uit Geweld van stichting Kunst uit Geweld. Ik heb meegeschreven aan dit boek en mijn gedichten uit mijn bundel ‘In de Zon’ staan erin vermeld. Naast de presentatie van het boek zijn er interessante lezingen van ervaringsdeskundige Esther Veerman (oprichtster stichting Kunst uit Geweld), Ineke Boerefijn (College voor de Rechten van de Mens) en Andrea Walraven-Thissen (Internationale expert psychosociale hulpverlening). Een forum waarin vragen konden worden gesteld is het volgende inspirerende onderdeel. Daarna wordt de tentoonstelling Kracht uit Geweld officieel geopend en mogen we onze eigen kunst aanschouwen in de bibliotheek van Sliedrecht.

Wat was het een waardevolle dag om zo de gevolgen van geweld, maar ook de veerkracht van deelnemers in de schijnwerpers te plaatsen! De tentoonstelling Kracht uit Geweld is nog t/m 18 juni te zien in de bibliotheek van Sliedrecht. Ben je in de buurt, neem eens een kijkje en aanschouw de kracht van de deelnemers.

Mocht je na het lezen van dit blog nieuwsgierig zijn naar mijn gedichten en mijn gedichtenbundel, onderaan dit blog kun je de link vinden naar mijn gedichten en de bundel aanschaffen. Het boek Kracht uit Geweld is voor 18.50 te koop via deze link: boek Kracht uit Geweld.

Bron afbeeldingen: Ingrid von Weersch

Bron uitgelichte afbeelding als bijlage bij dit blog: Esther Veerman, Kunst uit Geweld.

In een blogpost op social media gaf ik aan dat er veel emoties en gevoelens zoals verdriet en angst een rol spelen bij het herbeleven van je trauma.

Het tegenovergestelde komt ook regelmatig voor: gevoelloosheid. Je gevoel onderdrukken en negeren, omdat het te pijnlijk is om die gevoelens te erkennen. Daar kun je heel goed in zijn geworden, door de jaren heen. In je hoofd zitten, omdat voelen te pijnlijk en te moeilijk is. Je lijf niet kunnen voelen, omdat daar te moeilijke en zware herinneringen aan hangen.

Ik was daar ook heel goed in geworden door de jaren heen. In mijn hoofd zitten, omdat voelen te moeilijk is. De afgelopen dagen en het weekend heb ik rondgelopen met een verdriet. Ik kon precies aanwijzen waar ik de zwaarte van dat verdriet in mijn lijf voelde. Maar het toelaten om dat verdriet te voelen en los te laten door te gaan huilen dat was een ander verhaal. Bij mij zit er al jarenlang heel veel ‘lading’ op het gevoel van verdriet.

Ik denk altijd dat ik er niet uit ga komen, dat de tranen niet op zullen houden. Dus houd ik het maar binnen en negeer ik dat gevoel. Probeer te functioneren zonder dat te willen en kunnen voelen. Maar dat is niet meer functioneren, dat is overleven. Het is ook nu zo dat ik het niet meer kan negeren. Ik moet het wel toelaten, want werkte het negeren eerder nog – met bijvoorbeeld continu buikpijn of een zwaarte in mijn borst als gevolg – vandaag de dag helpt me dat niet meer. Dus ik voel en kijk naar het verdriet op mijn eigen manier. En ik begrijp en leer dat ik niet altijd hoef te huilen, om wel te erkennen dat het verdriet er is.

En dan ineens na 3 dagen rollen de tranen wel. En onderweg gedurende dat aankijken is mijn lieve lijf heel slim, want ze zoekt en gebruikt ook andere manieren om mijn verdriet uit mijn lijf te krijgen. Ik boer me wat af de laatste tijd en nachtzweten is me ook niet onbekend. Heel bijzonder mooi om te zien hoe mijn lijf heel intelligent is en haar eigen weg zoekt.

Hoe ga jij ermee om als je gevoelens en emoties niet of maar moeilijk kunt voelen?

Lieve mensen,

Ik heb afgelopen weekend een video opgenomen over de berichtgeving rondom TVOH.

Ja, dat is een week later dan dat het in het nieuws was, maar dat is mijn inziens niet erg. Gezien wat ik in de video bespreek is juist niet erg dat deze video pas een week later online is geplaatst. Het onderwerp mag actueel blijven, want dat blijft het immers ook voor de slachtoffers, daders en alle andere betrokkenen. Dat veeg je niet zomaar weer onder het tapijt, omdat er weer een ander nieuwsitem belangrijk is.

En mijn inziens is dit sowieso nog maar het topje van de ijsberg. De beerput is geopend en zal niet meer dichtgaan. Zoals Lange Frans in het liedje Een voor Allen, uitgebracht in de zomer van 2021 zingt:

Eet je vitaminen en je mineralen

Want er komen veel verhalen die je ziek gaan maken

De video die ik heb opgenomen kun je hier vinden op mijn youtube kanaal. Je kunt je trouwens erop abonneren als je wilt.

Ik hoop dat je er inspiratie en kracht uithaalt om de verbinding aan te gaan met de ander, niet weg te kijken en te luisteren naar zijn of haar verhaal.

Liefs,

Ingrid

Klik hiernaast voor de video horende bij dit blog: Dansen in de regen

~ throwback naar afgelopen zomer~

Dansen in de regen

Weet je wat zo heerlijk is, je innerlijk kind laten spreken. Dat pure kind die je was toen je hier op aarde kwam. Voordat alle zwaarte, trauma en conditioneringen bepaalden wie je bent geworden. Dat kind wil gehoord worden.

Luister jij wel eens naar haar?

Ik deed dat afgelopen zomer. Dansen in de regen. Letterlijk. Ik was met een vriendin in Mondo Verde, een attractiepark met onder andere verschillende aangelegde tuinen, dieren en attracties voor kinderen.

Er waren een aantal tuinen waaronder een Engelse tuin met heggen, een cozy Engelse tuin met plattelandshuis en vijver, tuinen met een Afrikaans tintje eraan én een Japanse tuin met oa een stromend riviertje met steppingstones en zogenaamde zen tuinen. Aan het eind van die zomerse dag was er regen en onweer voorspeld. Toen het zachtjes begon met regenen, bevonden we ons in een van de zen tuinen. We gingen in het gras zitten, de aarde onder ons voelen en de regen over ons heen.

Voor mij was dit een prachtige ervaring om te genieten van wat er is en dat niet te willen veranderen. Dus dat deden we. We bleven zitten in het gras, ook toen het steeds harder begon met regenen en we het enigszins koud kregen in onze korte broek en zomers topje.

Ik genoot van dit moment, het maakte niet meer uit dat het onweerde en regende, nat waren we toch al. Op het moment dat de kou en nattigheid niet meer prettig voelden, konden we even schuilen. Die tuin had ook een Japans thee huisje, waar we eerder voorbij waren gelopen. Daar gingen we even schuilen en een beetje opdrogen. Eerlijk?  Ons innerlijk kind was nog niet tevreden. Wanneer krijg je de kans om zo te genieten van het weer en dat zó te kunnen ontvangen in het moment?!

Dus we besloten om te gaan dansen in de regen. Apart van elkaar, zodat we elkaar konden filmen. Nat waren we toch al, waarom er dan niet nog meer drie dubbel dwars van genieten???
Dit was een heel geschikt moment om de behoefte van dat moment van mijn innerlijk kind te eren.

Wanneer en hoe doe jij dat, luisteren naar je innerlijk kind?

Mijn visie op het wereldtoneel

Het lijkt net een Wie is de Mol Spel, wat er nu aan de gang is.

Wij als mensheid nemen deel aan een groot Spel op wereldniveau. Er is een Mol in ons midden en we weten niet dat hij/zij er is. Die Mol die heeft al eeuwenlang de dienst uitgemaakt. Alle gemaakte systemen zoals het onderwijs, de zorg, de rechterlijke macht, het werkleven zijn gebaseerd op ons als mensheid dom houden, aangepast houden, niet voor onszelf mogen denken. De Mol heeft ons in onze greep, al eeuwenlang.

“Volg wat ze je zeggen”

“Volg de regels die een ander voor je maakte”

“Wees niet authentiek, maar volg de groep”

“Als je erbij wilt horen, moet je je gedragen zoals de rest”

“Wij weten wat goed voor je is”

“We geven je ‘brood en spelen’, zodat je volgzaam blijft”

Er is geen tijd om te Voelen wat Jouw Waarheid is, want…

je moet werken,

er moet brood op de plank

je moet overleven

Ons gevoel werd wurm gemaakt, het deed er niet toe

Onze kracht mochten we niet laten zien

Ons onderscheidingsvermogen mochten we niet testen en gebruiken

Onze mening deed er niet toe

Onze waarheid had geen waarde

Blijf in het hokje die voor je gemaakt is of je ligt uit het spel

De tijd van de Mol is bijna voorbij. Hij is zichzelf al aan het ontmaskeren. Hij dropt aanwijzingen, maakt fouten en langzamerhand weten steeds meer mensen dat er iets niet klopt aan dit Spel. Ze begrijpen dat de huidige machthebbers in paniek aan het raken zijn. De Mol leeft op angst en controle.

Gelukkig beginnen wel steeds meer mensen dat te beseffen. Ze proberen uit de kooien te breken van de maatschappij die allerlei regels, normen en waarden dicteerde. Meer en meer mensen zijn hun eigen kracht aan het ontdekken. Zij weten dat alleen ZIJ verantwoordelijk zijn voor hun handelen, dat ZIJ de regels van het Spel zélf mogen bepalen. Dat ZIJ keuzes mogen maken die goed voor henzelf zijn, zonder dat een ander voor je bepaalt wat je wél of niet mag.

Jouw leven is van jou

Jokers inzetten om foute antwoorden van de huidige machthebbers recht te breien kan niet meer. De leugens worden doorzien en vrijstellingen blijken nooit waarde te hebben gehad. Als mens kun je niet meer wegkijken van wat er nu op het wereldtoneel afspeelt. De tweedeling die er heerst, waarin de huidige machthebbers nog steeds proberen controle uit te oefenen op de mensheid, laat het heel duidelijk zien. Het wordt duidelijker en duidelijker hoe absurd de regels van dit Spel zijn. Er mógen geen mensen worden weggezet als tweederangsburgers. Dat is onethisch, dat kan gewoon niet meer anno 2021!

Stop, tot hier en niet verder

Het wordt steeds helderder dat macht geen waarde meer heeft en het tijd is dat deze eeuwenoude systemen van macht en controle verkruimelen.

Er is al een nieuwe wereld aan het ontstaan

Een nieuwe wereld waarin de enige regels van het Spel zijn dat je zélf mag bepalen wat jij doet in je leven

Een nieuwe wereld waarin er een nieuwe betekenis wordt gegeven aan het woord Samen

Een nieuwe wereld gebaseerd op gelijkheid en verbinding

Een nieuwe wereld waarin er vanuit de krachten van de mensen wordt gehandeld

Een nieuwe wereld waarin iedereen recht heeft op evenveel liefde en geborgenheid

Een nieuwe wereld waarin iedereen evenveel mag ontvangen, dat is je geboorterecht als mens

Een nieuwe wereld zonder macht, zonder ‘ik ben beter dan jij’, zonder ‘ik stel me boven jou’

Een nieuwe wereld zonder slavernij

Een nieuwe wereld die al in de verte lonkt.

Blijf jij je eigen keuzes maken en staan voor jouw waarheid?

Zodat ook jij niet meer mee doet aan Wie is de Mol, aan de leugens en het bedrog, maar je jouw eigen wereld schept?

Een gedicht over Vrijheid. Een actueel onderwerp, aangezien de menselijke vrijheid ter discussie staat, terwijl dat niet zo zou moeten zijn. Mensen kunnen je dingen aandoen, er kunnen je vele moeilijke en nare situaties overkomen in je leven. Jij hebt echter de vrijheid hoe je hiermee omgaat. Je kunt je vrijheid altijd, op elk moment, weer terugnemen. Ze is van jou. Vergeet dat nooit. Het is je recht als mens om vrij te zijn in hoe jij je leven wilt leven.

Vrijheid

Vrijheid is je eigen grenzen voelen

Vrijheid is voelen wat nodig is voor JOU

Vrijheid is zélf beslissen

Vrijheid is je veilig voelen om jezelf te uiten

Vrijheid is je mening kunnen uiten zonder gevolgen

Vrijheid is de consequenties dragen van je keuzes

Vrijheid is leven naar je eigen waarheid

Vrijheid is je eigen pad kiezen

Vrijheid is je eigen weg gaan

Vrijheid is je comfortzone bepalen

Vrijheid is in je comfortzone blijven

Vrijheid is wanneer én hoe je uit die comfortzone wil gaan

Vrijheid is het enige wat écht van jou is

Vrijheid is wat je vanbinnen ervaart

Vrijheid is wat je vanbuiten laat zien

Vrijheid is voor elk mens

Vrijheid is van ons allemaal

Vrijheid is je geboorterecht

Vrijheid is alles bepalend

Daar mag niemand aan toornen

Vanmorgen had ik een oefen coachingsgesprek met iemand van de Life Coachingsopleiding die ik nu volg. Eigenlijk was het geen coachingsgesprek, maar iets anders, waarvan ik de naam nog niet goed weet. Een erg waardevol gesprek was het. Diegene met wie ik de gesprekken oefen is ook een coach in opleiding.

Het fijne was dat ik zonder dat ik er erg in had, mijn talent voor ‘ruimte geven en Zijn’ gebruikte. Dat lukt overigens niet altijd, dan kan ik ook verdwalen in wat iemand vertelt in plaats van gerichte vragen durven stellen en hoofd- van bijzaken onderscheiden. Vandaag lukte dat inzetten van een van mijn talenten heel erg goed. De persoon tegenover mij kon heel mooi en goed reflecteren op zijn gedrag en zijn gevoelens benoemen. Dat zou hij echter niet goed kunnen als ik hem steeds onderbrak of hem het gevoel gaf dat hij niet kwetsbaar mocht zijn in wat hij wel en niet wilde delen.

Ik heb tijdens zijn verhaal een aantal keren aangegeven hoe het bij mij binnenkwam en gaf ook toe dat ik even niet wist hoe ik moest reageren. Ik complimenteerde hem met zijn kwetsbaarheid en zijn duidelijke bewustzijn van zijn gedrag en gevoelens. Dat vinden heel veel mensen moeilijk. Hij had hierin al zoveel geleerd blijkbaar en ik mocht even meegenieten van die reis. Hij maakte zelf een mooie conclusie aan het eind die ik wel kon waarderen: dit was geen coachingsgesprek maar wel een erg waardevol gesprek.

Waarom ik dit nu deel en waarom de titel van dit blog ‘Liever echt dan perfect’?

Het lijkt zo makkelijk om te doen zoals je altijd deed, te verdwalen in het onderdrukken van je emoties en gevoelens, te zeggen dat het goed met je gaat zonder echt te durven kijken naar jezelf en je pijnpunten. Je groeipunten te vieren en ook: je mislukkingen te vieren.

Vandaag vierde ik in ieder geval een heleboel succes: het succes van de ander zien in wat hij wil delen en het succes in durven kwetsbaar zijn en de ander in zijn waarde laten bij alles wat hij ervaart en vertelt. Ik weet in ieder geval zeker dat als ik de volgende keer gecoacht wordt door hem dat hij die ruimte ook aan mij biedt om kwetsbaar te zijn. Dat besef is heel fijn.

Ik ben liever echt dan perfect! En jij?! Welke keuze maak jij hierin?

Laatst was ik in gesprek met iemand die vertelde over haar veilige plek. Dat ze die had en ze vertelde hoe die eruit zag voor haar. Ze hem als kind en later puber gebruikte toen ze gepest werd. Ze die veilige plek ook gebruikte bij andere traumatische ervaringen in haar leven. Dat dat heel helend werkte voor haar. Ze maakte een onderscheid tussen twee verschillende veilige plekken. De eerste veilige plek creëer je in je verbeelding als je voelt dat je getriggerd wordt, om te voorkomen dat je in een herhaling van je trauma zit en je niet helpend gedrag gaat vertonen. Een tweede veilige plek is letterlijk voor jezelf een thuis maken met materialen die je een veilig gevoel geven. Voor jezelf die veilige plek te creëren, om jezelf door je herinneringen en triggers te loodsen.

Ik heb alleen de eerste veilige plek voor mezelf gecreëerd in mijn leven. Vaak zonder dat ik me er bewust van was. Wat ik graag deed was wegkruipen onder de dekens als ik me niet veilig voelde. Dat voelde op dat moment heel fijn en geborgen. Ik gaf mijn innerlijk kind dan een stem. Ze werd gezien. Daar waar ze naar aanleiding van het trauma is blijven steken in haar ontwikkeling en later niet gezien werd door mij als volwassene. Ze kreeg niet de aandacht en troost die ze verdiende. Dus voelde ze zich heel alleen en eenzaam, rondlopend met haar pijn en verdriet van het trauma. Op het moment dat ik wel als de volwassene die ik nu ben, de geborgenheid en aandacht aan dat innerlijk kind die hoort bij dat trauma kan geven, dan heel ik dat stuk van mijn innerlijk kind. Zo heeft iedereen nog vele innerlijke kinderen naar aanleiding van trauma’s, groot of klein, in je leven. Deze innerlijke kinderen verdienen de aandacht die ze nu van jou als volwassene kunnen krijgen. Zodat die delen in jou geheeld kunnen worden. Stap voor stap.

Vaker nog lukte het me niet om mezelf gerust te stellen en een veilig gevoel te scheppen en betekende dat dat ik door de trigger (aanleiding) opnieuw in de herinnering terecht kwam. De herinnering herbeleefde die dat innerlijk kind meegemaakt had. Ik kon op dat moment niet anders. Ik had nog niet geleerd hoe ik mezelf hierin kon ondersteunen om daarna helpend gedrag te vertonen. Ik voelde me alleen maar overspoeld worden door de herinneringen en lichamelijke reacties en raakte er pas uit als de reactie wegebde.

Volgens mij kan het bij trauma heel helpend zijn dat je zo’n veilige plek hebt of voor jezelf maakt. Als tegenhanger voor de zware, negatieve lading die het traumastuk heeft. Zodat je uiteindelijk zelf leert jezelf hierin te ondersteunen. Dit kun je met een coach of hulpverlening oefenen, zodat je het jezelf eigen leert maken.

Heb jij een veilige plek, waar je heen kunt gaan voor jezelf? Wanneer je daar behoefte aan hebt, op welk moment van de dag het ook is? Is die plek in jezelf hetzelfde als de fysieke plek? Of heb je misschien meerdere veilige plekken?