Ik had wel willen zingen van blijdschap: ik heb een fotoshoot gewonnen!!
Vorige week woensdag 19 oktober was het zover. Ik had een prachtige jurk op de kop getikt, een prachtig paard geleend van m’n paardenles & de kapper had m’n haren mooi gemaakt. Bovendien was het heerlijk zonnig en droog weer.
Wat was het een bijzondere ervaring om gefotografeerd te worden en te merken dat ik daar heel erg van genoot. Niet omdat ik de perfecte foto’s wilden (die overigens niet perfect zijn), maar omdat ik genoot van het gegeven dat al het voorwerk daar samenkwam.
Ik voelde me oprecht mooi én gegroeid in het mezelf dit gunnen. Ik ergerde me geeneens aan de lusjes van de jurk die steeds uitstaken en ik steeds wegstopte. Nouja achteraf toen ik hoorde dat op heel veel foto’s die lusjes te zien zijn, werd ik even geïrriteerd. Tot ik dat opmerkte en iets anders kon denken: laat het maar zijn zo. Niets is perfect en dat wil ik juist uitstralen.
Je mag er zijn met je mooie licht én je donkere stukken. Dus die niet perfecte foto is juist perfect.
Wat een mooie reis was dat, zo kunnen voelen hoe ik gegroeid ben in mezelf waarderen met een fotoshoot als resultaat. Dank aan @forisfotografie voor de mooie foto’s, je interesse in mijn bedrijf én de moeite om helemaal naar het zuiden te rijden voor mijn fotoshoot.
Binnenkort zijn de foto’s te vinden op mijn website en wellicht ook op social media. De foto bij dit blog is gemaakt met een telefoon, ik heb de foto’s van de fotografe nog niet ontvangen.
De les van deze dag: waarderen en meegaan in hoe dingen zich ontvouwen, die niet perfecte foto is juist perfect.
P.S. De reden dat ik nu pas deel over die mooie inzichtelijke dag is vanwege energiegebrek. Tegenwoordig luister ik dan daar naar en geef mezelf wat ik dan nodig heb. Ik deel sowieso pas als ik voel dat het goed voelt. Dat is mijn graadmeter.
