Een programma over bloot. Wat is daar een ophef over. Terecht volgens mij. Prima als dat een volwassen programma zou zijn, op een laat tijdstip op de avond. Maar een kinderprogramma?! Kinderen die blootgesteld worden aan naakte mensen en vragen mogen stellen? Wtf is hier aan de hand? Welke tv zender vindt dit normaal om als thema te bedenken, wie keurt dit goed en wie zendt dit uit?
Ik vind het niet normaal dat dit kan. Maar tegelijkertijd besef ik me ook dat het de tijd ervoor is, dat er zoveel aan het licht komt wat het licht niet kan verdragen, omdat het te donker is. Dat er blijkbaar mensen aan de knoppen draaien die dergelijke programma’s goedkeuren. Misschien is dit een signaal om verder te kijken dan je neus lang is en niet alles te geloven wat de TV en de politiek je voorschotelt?
Dat brengt me op een aanverwant thema wat ik al eens aanhaalde in een eerder blog: ritueel misbruik. Als er mensen zijn die een programma als Bloot goedkeuren op TV, gaan er dan bij mensen geen lampjes aan of op zijn minst vraagtekens worden gesteld bij wat er allemaal nog meer aan de hand zou kunnen zijn achter de schermen? Waarom roept Lange Frans al jaren dezelfde boodschap en blijft hij maar als ‘wappie’ en ‘complotdenker’ worden weggezet? Waarom zingen Lange Frans en Jay in samenwerking met anderen over pedopraktijken waar geen onderzoek naar wordt gedaan? Waarom is het zo moeilijk om dat verdomde pedohandboek te verbieden? Ieder normaal denkend mens zou dat allang verboden hebben, maar onze regering vindt dat blijkbaar heel moeilijk. Dan vraag ik me dus af waarom……
Ik weet het antwoord denk ik wel, er zijn nog veel dingen verborgen het daglicht niet kan verdragen. Die de regering kostte wat kost verborgen wil houden. Maar dat lukt ze niet meer. Stap voor stap komen we erachter. Ja, het doet pijn om daar naar te kijken. Want we willen geloven dat de regering het zo goed met ons voor heeft. Dat de wereld die we kennen blijft zoals het is. Maar dat is nooit het geval, de wereld IS al veranderd. Dat zie je wel het afgelopen jaar.
Zou je mij ook wegzetten als een wappie, alleen maar omdat je niet wilt, kunt en durf te geloven dat je seksueel misbruik herinneren als klein kind mogelijk is? Wat zou ik ermee willen bereiken om een gedichtenbundel te schrijven over zaken die ik allemaal verzin? Voor de aandacht? Daar schreef ik een tijd geleden al een blog over, Mythes ontkracht geeft verenigde kracht, die ik in dit kader nog eens wil aanhalen. Doe dat dan alsjeblieft ook niet bij mensen die vertellen over ritueel misbruik. Ja, dat is nog een stap smeriger en viezer, maar het is ook nog een stap moeilijker voor iemand die ermee te maken heeft gehad om erover te praten. Die des te moediger is om dat wél te doen, wetende welke schaamte en angst je automatisch meedraagt als je misbruik hebt meegemaakt. Als je durft te lezen, nodig ik je uit om het blog van Sharon te gaan lezen. Zij is een overleefster van ritueel misbruik en heeft dit dus als kind meegemaakt.
Op deze Internationale Vrouwendag geef ik virtuele bloemen aan Sharon, aan mezelf en aan iedereen die dit onderwerp bespreekbaar maakt en moedig is in zijn of haar manier van omgaan met je verleden en erover delen met anderen. Alsjeblieft:
Bron: TanteTati, via pixabay
