Al een tijd is het stil op dit blog. Dat betekent echter niet dat ik stilsta. Ik blijf zoeken naar manieren om mijn verhaal te delen, om mensen te inspireren, om creativiteit te laten stromen en te schrijven. Soms betekent dat keuzes maken: vrijwilligerswerk dat je met hart en ziel deed stopt. Dan is het tijd voor iets nieuws, maar wat dan precies? Dat antwoord laat nog even op zich wachten….
Even een terugblik dan maar:
September 2017, 2 jaar geleden: mijn gedichtenbundel is bijna klaar voor publicatie.
September 2019, vorige week: ik bezoek het jaarlijkse feest van uitgeverij Elikser, dé uitgeverij van mijn gedichtenbundel. Mijn bundel ligt op tafel tussen alle andere publicaties van deze uitgeverij, trots houd ik hem in de hand.
Ken jij mijn bundel nog niet en ben je nieuwsgierig geworden? Wil je eerst lezen wat anderen ervan vinden?
Op het feest van uitgeverij Elikser ontmoette ik een mede schrijfster en dichtster die in mijn bundel begon te lezen en de volgende reactie gaf op een van mijn gedichten:
“Deze bundel verdient een plek in de volle zon. De impact van seksueel misbruik weet je hierin helder te belichten. Op helende wijze schrijf je over dit thema. In het gedicht ‘Dag verdriet’ ga je het verdriet niet uit de weg. Je nodigt verdriet uit en geeft het de ruimte. Vanuit dit perspectief heeft elk gedicht, hoe beladen ook, een sprankje hoop in zich.”
Ricky
Een review op bol.com van een fijn mens die ik ken die mijn bundel heeft gekocht:
Daarnaast heb ik eerder een blog geschreven over een recensie van een gewaardeerde collega-dichter: Wat hij schreef lees je hier.
Ter afsluiting een gedicht, om te illustreren wat het met je doet als er echt aandacht is voor jou en je verhaal. En nogmaals de hoop uit te spreken dat het inspireert om kinderen écht te gaan zien:
Samen
In gedeelde veilige ruimte
waar gewicht wordt toegekend
aan kwetsbaarheid
maken woorden en gevoel verbinding
Geraakt worden
onder de huid gekropen
rake vragen stellen
uitwisseling in vertrouwen
Waar aandachtig luisteren
in stilte mee naar huis genomen
zodat morgen en overmorgen
‘ik zie jou’ praktijk wordt
