“Je moet eerst iets vastpakken voor je het los kunt laten”
Bovenstaand citaat is mijn persoonlijke favoriet als het gaat om helen van trauma.
Eerst is er erkenning nodig. Erkenning van gevoelens, gedachten of emoties. Wat zich aandient in jezelf, mag worden gezien.
Dit laatste is niet zo vanzelfsprekend in een maatschappij die denken belangrijker vindt dan voelen. Met voelen en delen met een ander stel je je immers kwetsbaar op. Dat is eng, maar misschien nog wel enger voor iemand die seksueel misbruik heeft meegemaakt.
Net als vele andere slachtoffers van seksueel geweld duurde het bij mij jaren eer ik de moed vond om het ‘iets vastpakken’ in de praktijk te brengen. Maar die dag kwam er gelukkig.
Erkennen dat ik hulp nodig had, was een enge eerste stap. Eerst dacht ik dat praten genoeg was. Maar dat loste mijn automatische lichamelijke reacties en angsten niet op. Een aantal sessies EMDR hielpen me om een deel van de lichamelijke triggers te helen. Het duurde weer een aantal jaren voordat ik verder zocht naar een oplossing om met mijn angsten en lichamelijke reacties om te gaan. Ditmaal vond ik Somatic Experience via een zoektocht op internet. Ik zal in een ander blog in gaan op mijn ervaringen met Somatic Experience.
De ene dag gaat het vastpakken en loslaten makkelijker dan de andere. Ik probeer het steeds weer opnieuw. Erkennen wat er zich op een moment aandient, dat aandacht te geven en weer verder te gaan.
Vastpakken en loslaten dus. Dat is soms best moeilijk, maar een oh zo belangrijke stap in het helen van trauma.
