Eind 2016 schreef ik het gedicht Ik zie jou. Ik haal het aan, omdat het, nog steeds actueel is. Het gedicht had ik speciaal voor iemand geschreven. Deze keer plaats ik hem voor iedereen die zich aangesproken voelt.
Ik had gedacht dat we inmiddels wel wat geleerd zouden hebben van #metoo, van Weinstein tot aan Kavanaugh:
openheid,
van niet meer zwijgen,
van schaamte voorbij durven zijn,
van kwetsbaarheid durven zijn,
van GELOVEN.
Van iemand ZIEN en HOREN.
Durf jij de ander te zien, durf jij te luisteren?!
Laat jij een ander geluid horen?
Ik doe het in ieder geval wel: luisteren, geloven, de ander en hem of haar willen kennen.
Ik zie jou,
Jij mooi kwetsbaar mens
met je verhaal dat er mag zijn
Wie doet er mee?!
Zo verspreiden wij een baken van licht, van verbinding en delen. Als tegengewicht. Omdat de waarheid wint. Altijd.
