Vrijdag 21 september. Open wacht ik op wat komen gaat. Een workshop van No Kidding waarin een ervaringsdeskundige vertelt over kindermishandeling.
De aanwezigen zijn vol aandacht, er hangt een sfeer van veiligheid, als we luisteren, met gevoel en emotie. Buiten stormt het, de hemel huilt, synchroon lopen met het verhaal vol horror waar geen einde aan lijkt te komen. Net als ik denk: het kan niet erger, wordt het dat.
De helden die genoemd worden, die vroeger voor de ervaringsdeskundige als een lucifer in een stikdonkere kamer zijn geweest. De complimenten die over en weer worden gegeven, vandaag, in deze veilige setting. Ze worden oprecht uitgesproken en onwennig aangenomen.
En ik: ik ben slechts bijna stil. Vind het heftig. Zeg dat ook. Maak een compliment aan een van de aanwezigen die open durft te zijn over het hebben van eigen ervaring(en). Heb bewondering voor de ervaringsdeskundige die zich zo kwetsbaar heeft opgesteld en ons even meenam in zijn wereld. Heb bewondering voor de moed van de studenten die vandaag wilden luisteren. Die dit verhaal meenemen in hun professionele verdere loopbaan. Die hebben gevoeld hoe heftig kindermishandeling in een mensenleven ingrijpt. Maar ook: ik kan met een klein gebaar, oprechte aandacht, benoemd vanuit gevoel, al zoveel betekenen voor een kind.
No Kidding, daar word je wijzer van… Echt!
Wanneer boekt jouw organisatie een workshop…?
Bron: afbeelding van No Kidding website