Misschien is het nog niemand opgevallen, maar ik heb bewust gekozen voor de wolkenpartij bovenaan mijn pagina. Een lucht die deels bewolkt en deels zonnig is. Beiden manifesteren zich in je leven. Bewolkt en zonnig. Licht en donker. Een storm die raast en windstil om uit te rusten en hernieuwde energie op te doen en de zon weer te voelen op je gezicht.
Ik voel de behoefte een tegengeluid te geven aan die altijd eeuwige vreugde die overal de boventoon voert. Hiermee bedoel ik geenszins dat je je altijd maar op zwaarte, negativiteit moet richten of dat je niet geniet of dankbaar mag zijn bent voor de vele dagelijkse lichtpunten en vreugde in je leven. Dat je niet op zoek mag gaan naar zoveel mogelijk dingen die vreugde in je leven brengen. Natuurlijk wel, dat is je recht als mens.
Maar het is niet in verhouding vind ik. De Vreugde met een Hoofdletter, de goedlachse foto’s op facebook, de meest prachtige plaatjes op instagram. Zelfs wanneer ik door de voorgeprogrammeerde lijsten van Spotify scroll, kom ik eerst een heleboel ‘happy’ ‘lucky’ ‘smile’ ‘life is good’ ‘ a perfect morning’ lijsten tegen, voordat ik een lijst met de treffende naam ‘life sucks’ tegenkom. Die ik op dat moment gewoon even nodig heb.
En wanneer er dan woede, verdriet, zwaarte of negativiteit is, dan is het stil. Akelig stil. Op social media in ieder geval. Er zijn mensen die hier niet aan meedoen natuurlijk. Die heb je altijd. Gelukkig wel. Ik doe er in ieder geval ook niet aan mee. Daarom postte ik gister op instagram een foto van een door mij getekende boom, die onderwijl mijn verdriet voelend, ontstond. Zodat ik daarna weer de vreugde kon toelaten en voelen.
Ik wil hier niet mee zeggen dat je altijd maar je ellende online moet plaatsen, maar zo nu en dan een beetje nuance lijkt me niet verkeerd. Omdat dat het leven ten volle leven is volgens mij. Meegaan met wat zich aandient.
Net zo goed als het leven soms bewolkt is, breekt dan bij tijden ook de zon in zijn volle glorie door.
