Klein geluk dat raakt:
Als er iemand zomaar ineens rekening houdt met je lichamelijke grenzen en aan je vraagt of het okee was dat je werd aangeraakt.
Dat het werd benoemd. Dat er rekening werd gehouden. Ook al werd dat pas achteraf gezegd.
Dat het ten eerste (voor mij) niet vanzelfsprekend was te zien dat er een grens was. En dan vervolgens die grens te erkennen en respecteren.
Dat raakte me. Dat ontroerde me. Dat liet de tranen over mijn wangen rollen.
Blijkbaar vind ik dat nog niet vanzelfsprekend. Dat iemand die ik niet goed ken zich bewust is van de grenzen van een ander. En dat daar dan vervolgens rekening mee wordt gehouden.
Waarom is dat nu klein geluk?
Omdat het me laat realiseren dat wat ik hier niet expliciet benoem, zo veelvuldig aanwezig is: respect van de ene mens voor de andere. Respect voor de ruimte die de ander inneemt en respect voor persoonlijke grenzen. Zoveel mensen die dat elke dag gewoon doen, wellicht zonder erover na te denken. En daarmee bijdragen aan een stukje van het geluk van de ander. Door respectvol om te gaan met elkaar. Zo kan het ook. In het verleden heb ik natuurlijk wel meer positieve ervaringen op het gebied van respect voor grenzen op gedaan. Maar vandaag werd ik me er bewust van dat mijn reactie niet meer oud was, maar gewoon normaal zoals het hoort te zijn. En dat is voor mij klein geluk dus.
Terwijl ik dit blog schrijf, zingt Xavier Rudd op de achtergrond het liedje Messages. Hoe toepasselijk!
With each gift that you share
You may heal and repair
With each choice that you make
You may help someone’s day
