Verder

door sep 5, 2016Niet gecategoriseerd

Vandaag is de laatste dag van de cursus Finding your soul purpose die ik gevolgd heb. Een verrassend einde en laatste dag van de cursus. Ik ga niet verklappen wat er in de email stond die ik vandaag in mijn mailbox vond. Wel ga ik zeggen dat ik het heel mooi vond en ook nog niet helemaal de volle betekenis begrijp en voel. Dat komt wellicht nog wel.

Ik weet nu wat er steeds als een rode draad door de cursus heen liep, als zijnde mijn soul purpose. Van verschillende kanten door verschillende mensen onafhankelijk van elkaar, op verschillende momenten voor, tijdens en na de cursus, werd mij op het antwoord gewezen. Daar wil ik jullie voor bedanken uit de grond van mijn hart. Dankjewel M., dat je open luisterde naar mijn verhaal en aan het eind zei: zet het in de krant. Ik die toen, lang geleden, daar niet aan moest denken, maar nu is het dan toch werkelijkheid geworden al is het in een iets andere vorm. Dankjewel P., jij die al veel eerder wist dan ik wat ik hier op aarde te doen heb en die dat zo mooi in woorden kon vatten. Woorden die ik toen niet begreep, maar nu wel. Dankjewel J.G., die mij zo verrastte door op facebook in een reactie te schrijven wat mijn toekomst zal zijn. Dankjewel R., dat je op mijn pad kwam en dat je me met zachte duwtjes de goede richting op duwt, onder andere door het aanbieden van de cursus. Dankjewel J.K., voor je opmerking dat ik niet moet ophouden met schrijven. En bedankt aan al die anderen die mij geholpen hebben, op hun eigen manier.

Het heeft even geduurd voordat ik het zelf ook begreep en wilde geloven. Luisterend naar mijn eigen gevoel die heel hard roept: delen jij, schrijven jij, over je eigen weg van trauma  na seksueel misbruik naar herstel. Over dat je emoties en gevoelens kunt voelen, dat die er mogen zijn, over vastpakken en loslaten. Over dat er licht is aan het eind van de tunnel, hoe zwaar je weg nu ook voelt en is. Dat je niet mag opgeven, ook al wil je dat wellicht. Dat iedere stap er één is, hoe klein ook. Dat je trots mag zijn op wat je bereikt. En het allerbelangrijkste: dat je er mag zijn!

Dat betekent overigens niet dat mijn reis naar herstel nu klaar is. Mijn reis gaat verder. Ik blijf erover schrijven wanneer ik daar de behoefte toe voel. Omdat het belangrijk is, omdat ik niet anders kan dan mijn schrijftalent gebruiken om te zeggen: dit ben ik en dit is wat ik te vertellen heb. En daarmee hoop ik anderen te inspireren. Maar dat is aan mijn lezers en niet aan mij.


NIEUWSBRIEF

Schrijf je in voor de nieuwsbrief

* Verplicht veld