Ik was gister met een vriendin in het Nederlands Fotomuseum in Rotterdam. Er waren verschillende exposities te zien. Een van die exposities ging over de rol van fotografie in het vastleggen van moorden. Wat mij zo raakte was het feit dat de fotografie dus een mogelijkheid biedt om bewijs te leveren dat er iets heeft plaatsgevonden. De foto legt die feiten vast die door een toeschouwer wel of niet worden opgemerkt. Je kunt er niet omheen dat de moord heeft plaatsgevonden.
In de expositie kwamen tal van voorbeelden aan bod, van het fotograferen van landschappen vóór en na een bombardement om te laten zien dat een dorp of stad is weggevaagd tot het fotograferen van gevangenen (vlak voor hun executie) uit alle lagen van de bevolking die tijdens de Goelag in Rusland werden vermoord. En ja, daar kwamen ook de bekende beelden voorbij van de uitgemergelde gevangen in de concentratiekampen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Wat mij specifiek aan dit laatste onderwerp zo raakte, was het feit dat er een hele organisatie vanuit de Geallieerden kant aan vooraf ging om het vastleggen van de gruwelijkheden die daar hadden plaatsgevonden gestructureerd te laten verlopen met maar 1 doel: laten zien aan de wereld dat dit bestaat. Ze hadden trouwens nog een ander doel: de reacties van de beklaagden vastleggen tijdens het proces van Neurenberg. Om te zien wat het zien van de beelden van de gruwelijkheden hen deden, gruwelijkheden waartoe zij opdracht hadden gegeven. De reacties werden dan weer op foto vastgelegd om dat te bewaren voor het nageslacht.
Misschien is dat ook wel een doel van mijn blog: over seksueel misbruik schrijven, zodat mensen weten dat dit bestaat. Ik mag dan geen energie steken in het zoeken naar gerechtigheid voor mijn eigen aangedane leed door in de rechtzaal mijn verhaal te vertellen of bij de politie langs te gaan (omdat het toch zijn woord tegen de mijne is), maar erover schrijven kan ik wel. Dat voelt ook als een vorm van gerechtigheid voor mij. Ik heb daar eens een gedicht over geschreven wat ik hier wil delen, omdat het past.
Eigen rechter spelen
Jij bezat
alle macht en middelen
om mijn zon af te pakken
en het recht
in eigen hand
te nemen
om je schaduwen
op dat moment
te kunnen verdrijven
geen enkel wetboek
rechtvaardigt
jouw handelen
maar toch
waagde je
de gevaarlijke sprong
om een egoïstisch moment
van geluk
te beleven
