Ik wil al een tijdje iets schrijven over wat me bezighoudt en waar ik vandaag weer op gewezen werd in gesprek met iemand. Het zoeken naar balans. In alles wat ik doe in mijn leven.
Ik schreef dat ik van overleven naar leven ben gegaan, maar dat betekent niet dat het gemakkelijk is voor mij om nu een nieuw evenwicht te vinden. Mijn hoofd is nog gewend aan het feit dat alles me heel veel energie kost. Dat er niet veel ruimte over was, naast alle dagelijkse dingen doen. Ruimte om stil te staan en na te denken, te voelen. Dat ik mezelf ook die ruimte niet gaf. Ik ben iemand van uitersten. Wanneer ik een baan had of studie deed, kostte dat bijna al mijn energie. Nu ik veel meer energie heb en werkzoekend ben, heb ik ineens tijd over die ik mag vullen. Met nuttige dingen, met aangename dingen, met een baan zoeken. Met zoeken naar balans dus. Dat blijkt in de praktijk best nog wel een opgave te zijn.
Balans
in gewicht(ig)
evenwicht
zoeken naar het juiste gewicht
te hangen aan de dag
die ik op eigen wijze
beleven mag
Dit gedichtje past bij het onderwerp van dit blog en het motto van een iemand die ik ken: je krijgt 86400 seconden (per dag) om je droom waar te maken. Wat doe jij met die 86400 seconden?
